Al gaat eens hier verloren de uiterlijke mens | Lied bij 2 Korintiërs 4:16-5:8

N.a.v.  2 Korintiërs 4: 16-17; 5: 1-8    
Melodie:  GKb 119; vgl. LvdK 303; verder: LvdK 183, 285 of 427

1       Al gaat eens hier verloren  
         de uiterlijke mens,
         van binnen gaat er gloren  
         een nieuwe naar Gods wens.  
         De lichte last, het duister  
         dat ons bij tijden treft,
         brengt straks eeuwige luister,  
         die alles overtreft.

2       Wanneer wordt afgebroken  
         de aardse tent, ons lijf,
         wacht ons onafgebroken  
         een hemels, nieuw verblijf.  
         God zal ons daar ontvangen,  
         omkleedt ons als een huis.  
         Dan klinken er gezangen:  
         ‘Voor eeuwig bij God thuis!’

3       Zolang wij nog verblijven  
         in onze aardse tent,
         zuchten hier onze lijven  
         om lasten ongekend.
         We willen hier niet naakt staan,
         hoezeer ook uitgeleefd,
         maar krijgen een nieuw kleed aan,  
         dat God zelf aan ons geeft.

4       Wat sterft wordt dan verslonden  
         door leven, gaaf en goed.
         Gods Geest geeft onomwonden  
         die zekerheid voorgoed.
         Al wonen wij hier lijflijk  
         nog ver weg van de Heer,
         ons wacht een thuis, zo heerlijk –  
         geloof geeft moed, steeds weer!

KvH, 31 januari 2024; vers 2 en 3 zijn licht gewijzigd in mei 2025.

Aanbevolen melodieën o.a.:
GKb [2006]: Gz. 119 (De kerk van alle tijden; vgl. LvdK 303 (De ware kerk des Heren);
LvdK [1973]: Gz. 183 (O hoofd vol bloed en wonden), Gz. 295 (Geef vrede, Heer, geef vrede);
Gz. 427 (Beveel gerust uw wegen).
Ook kan Psalm 130.

© 2024 Klaas van Hoek